Reconciling Children’s Best Interest and Right to be Heard, Hege Beate Stein Helland (2024)
Developing a global typology of child protection systems, Jill Duerr Berrick, Neil Gilbert, Marit Skivenes (2023)
Restricting family life – an examination of citizens’ views on state interventions and parental freedom in eight European countries, Marit Skivenes, Asgeir Falch-Eriksen, Bilal Hassan (2023)
Legitimate child protection interventions and the dimension of confidence: A comparative analysis of populations views in six European countries, Mathea Loen, Marit Skivenes (2023)
Child Protection Systems Across the World, Jill Duerr Berrick, Neil Gilbert, Marit Skivenes (2023)
Exploring populations view on thresholds and reasons for child protection intervention – comparing England, Norway, Poland and Romania, Marit Skivenes (2023)
Public perceptions of child protection, children’s rights, and personal values: An assessment of two states, Jill Duerr Berrick, Marit Skivenes, Joseph N. Roscoe (2023)
Securing permanence for children in care: A cross-country analysis of citizen’s view on adoption versus foster care, Marit Skivenes, Rami Benbenishty (2022)
The Invisible Child. A Comparative Study of Newborn Removal Judgments from a Child Equality Perspective (CEP), Katrin Križ, Jenny Krutzinna, Tarja Pösö, Marit Skivenes (2022)
Child’s best interest in child protection legislation of 44 jurisdictions, Katre Luhamaa, enny Krutzinna, Marit Skivenes (2022)
Child Protection Systems: A Global Typology, Jill Duerr Berrick, Neil Gilbert and Marit Skivenes (2023)
Children’s Rights in Norway. An Implementation Paradox?, Malcolm Langford , Marit Skivenes, Karl Harald Søvig (2019)
Are Child Protection Workers And Judges In Alignment With Citizens When Considering Interventions Into A Family? A Cross-Country Study Of Four Jurisdictions, Jill Duerr Berrick, Jonathan Dickens, Tarja Pösö, Marit Skivenes (2020)
Child welfare and future assessments – An analysis of discretionary decision-making in newborn removals in Norway, Ida Benedicte Juhasz (2020)
Children’s Capacities and Role in Matters of Great Significance for Them, Amy McEwan-Strand, Marit Skivenes (2020)
Judging parental competence: A cross-country analysis of judicial decision makers’ written assessment of mothers’ parenting capacities in newborn removal cases, Jenny Krutzinna, Marit Skivenes (2021)
Right to Protection, Asgeir Falch-Eriksen, Marit Skivenes (2019)
The Child’s Best Interests and the Politics of Adoptions from Care in Norway, Øyvind Samnøy Tefre (2020)
Helland, H. S. (2024). Reconciling Children’s Best Interests and Right to be Heard. The International Journal of Children’s Rights, 32(1), 45-77. https://doi.org/10.1163/15718182-32010007
Abstrakt
Denne artikkelen utforsker spenningen mellom prinsippet om barnets beste interesse og barns deltakelse, og undersøker de innebygde utfordringene og ulike tilnærmingene for å forene dilemmaet i lov og praksis: Hvordan kan barns beste interesser forenes med barnas rett til å bli hørt? Ved å utforske ulike systemers institusjonelle tilnærminger og empiriske evne til å iverksette og ivareta barns rett til deltakelse i nasjonale sammenhenger, gjennomgår denne artikkelen litteraturen og foreslår et rammeverk for å forstå deltakelse gjennom en global typologi av barnevernssystemer. Med utgangspunkt i de konseptuelle og empiriske gjennomgangene og elementer fra det deliberative idealet for beslutningstaking, avsluttes artikkelen med å utarbeide en skisse for en beste interesse-modell for meningsfull, respektfull og vellykket deltakelse med global anvendelighet. Modellen tar sikte på å styrke barns medborgerskap og legitimitet i beslutningstakingen i barnevernet.
Translated using ChatGTP and checked by Mona Machrouh February 2024. Checked by Barbara Ruiken March 2024.
Berrick, J., Skivenes, M. & Gilbert, N. (2023). Developing a global typology of child protection systems. In: E. Fernandez, P. Welbourne, B. Lee and J. Ma (Eds.) Routledge Handbook of Child and Family Social Work Research: Knowledge-Building, Application, and Impact. UK: Routledge.
Abstrakt
Mer enn tre tiår har gått siden de forente nasjoner utviklet konvensjonen om barns rettigheter (UNCRC). Dette historiske dokumentet trakk oppmerksomhet mot viktigheten av å beskytte barn mot en rekke menneskerettsbrudd, inkludert retten til å være fri fra mishandling og forsømmelse fra foreldre eller omsorgspersoner. De landene som har undertegnet UNCRC – som inkluderer nesten alle FN-medlemsland – har forpliktet seg til å utforme en beskyttende respons for barn hvis foreldre, andre familiemedlemmer eller samfunnet ikke klarer å beskytte barn mot skade. Men hvordan nasjoner over hele verden definerer skade, deres ansvar og til og med hvordan de definerer barndom, varierer. Disse forskjellene, sammen med en nasjons historie, kultur, ressurser og andre faktorer, former barnevernssystemer. Dette kapittelet gir en bred oversikt over en nylig utviklet global typologi over barnevernssystemer, inkludert fem hovedsystemmodeller. Disse ideelle typene er designet for å beskytte mot ulike risikoer og skader i barndommen, og er avhengige av forskjellige legislative, administrative og finansielle strukturer for å svare på barns og familiers behov. Dette kapittelet skisserer faktorene som i stor grad skiller disse systemene, og forskningsbaserte strategier for å utvikle og forbedre typologien. Den globale typologien fungerer som et rammeverk hvor studenter, forskere og fagpersoner kan vurdere og strebe etter å styrke sitt eget lands system.
Translated using ChatGTP and checked by Mona Machrouh February 2024. Checked by Barbara Ruiken March 2024.
Skivenes M., Falch-Eriksen, A. & Hassan, B. (2023). Restricting family life – an examination of citizens’ views on state interventions and parental freedom in eight European countries. European Journal of Social Work. https://doi.org/10.1080/13691457.2023.2227772
Abstrakt
Denne artikkelen undersøker befolkningens syn – totalt 10 348 personer – på begrensninger av personlig autonomi til fordel for barnas interesser. Vi bruker representative utvalg av den voksne befolkningen i Østerrike, England, Estland, Finland, Tyskland, Irland, Norge og Spania, og ber dem vurdere en eksperimentell vignett med tre ulike foreldretilstander: rusmisbruk, psykiske helseproblemer og lærevansker. Funnene viser at de fleste ville begrense foreldrenes frihet for å beskytte barnet, og en strengere begrensning når forelderen sliter med rusmisbruk sammenlignet med psykiske helseproblemer og lærevansker. Det er noen landforskjeller, og når vi undersøker rollen til institusjonell kontekst i barnevernssystemet, oppdages det en korrelasjon med betydelige forskjeller mellom befolkningens syn i et rettighetsorientert system versus et velferdsorientert system og et mishandlingsorientert system. I lys av de pågående europeiske debattene om barnevern og hvor kontroversiell og omstridt dette området av velferdsstaten ser ut til å være, er det interessant å lære (også) fra denne studien at folk, på tvers av land, individuelle forskjeller, barnevernssystemer, generelt sett støtter statlig inngrep og hjelp i en situasjon med et barn i potensiell risiko.
Translated using ChatGTP and checked by Mona Machrouh February 2024. Checked by Barbara Ruiken March 2024.
Loen, M. & Skivenes, M. (2023). Legitimate child protection interventions and the dimension of confidence: A comparative analysis of populations views in six European countries. Journal of Social Policy, 1-20. https://doi.org/10.1017/S004727942300003X
Abstrakt
Legitimiteten til velferdsstatens institusjoner er et sentralt spørsmål i forskningen på offentlig politikk. I denne studien undersøker vi befolkningens tillit til barnevernssystemene, rollen til institusjonell kontekst og moralsk justering. Ved å analysere representative utvalg av surveydata (N = 6 043) av borgere i seks europeiske land (Tsjekkia, England, Finland, Norge, Polen og Romania), finner vi at folk generelt sett uttrykker tillit til sine barnevernssystemer. Forskjeller mellom befolkninger korrelerer med institusjonell kontekst, det vil si typen barnevernssystemer som er på plass – det vil si om folk bor i et land med et risikoorientert system eller et family-service-orientert system. Folkets syn på deres moralske justering med systemet (eller ikke) viser kun små forskjeller i støtte til tiltak. Imidlertid blir det oppdaget en tendens til polarisering i Finland og Norge med klare forskjeller i støtte til tiltak som begrenser foreldrenes rettigheter: personer som sier de er enige med systemet, foretrekker sterkere inngrep enn de som sier de ikke er det.
Translated using ChatGTP and checked by Mona Machrouh February 2024. Checked by Barbara Ruiken March 2024.
Duerr Berrick, J.; Gilbert, N.; and Skivenes, M. (eds). (2023). Oxford Handbook of Child Protection Systems (online edn, Oxford Academic, 22 Mar. 2023), https://doi.org/10.1093/oxfordhb/9780197503546.013.1
Abstrakt
Dette innledende kapittelet gir et overblikk av det enorme spekteret av demografiske, sosiale og kulturelle forskjeller blant de 50 landene over hele verden, som er inkludert i håndbokens case-studier av barnvernsystemer. Forskjellene i for eksempel levestandard, barns rettigheter og deres trivselsnivå, typer og nivåer av statlig inngrep, og graden av tillit til regjeringen har betydning for de alternative utviklingsstadiene til barnvernsystemer blant de 50 landene. Dette kapittelet gjennomgår også det komparative analytiske rammeverket som fokuserer på fire grunnleggende dimensjoner av valg som brukes for å gi systematisk informasjon om utformingen av hvert lands barnvernsystem og dets politikk. Kapittelet avsluttes med en diskusjon om hvordan dette komparative synet vil bli brukt til å utvikle en ny global typologi som blir utdypet i håndbokens avsluttende kapittel.
Translated using ChatGTP and checked by Mona Machrouh February 2024. Checked by Barbara Ruiken March 2024.
Skivenes, M. (2023). Exploring populations view on thresholds and reasons for child protection intervention – comparing England, Norway, Poland and Romania. European Journal of Social Work, 26:1, 92-107. https://doi.org/10.1080/13691457.2021.1995706
Abstrakt
Denne utforskende studien undersøker befolkningens syn på begrensning av foreldreautonomi for å beskytte barns rettigheter i England, Norge, Polen og Romania. Er det forskjeller i folks syn i disse fire velferdsstatene med ulike barnevernssystemer, familiepolitikk og tilnærminger til familier og barn i sårbare situasjoner? Ved å eksperimentere med fire ulike foreldreproblemer (utilfredsstillende omsorg; alkoholmisbruk; mental sykdom; kognitiv funksjonshemming) viser funnene at innbyggerne i de fire landene har ganske lik oppfatning av statens ansvar i forhold til barn som lider under utilfredsstillende foreldreomsorg eller foreldre som misbruker alkohol. Et stort flertall er enige i å begrense foreldreautonomi, og et flertall er enige i sterke inngrep for å sikre barnets velferd. Det er blandete resultater når det gjelder nasjonale forskjeller mellom de østeuropeiske landene og England og Norge. Alle, unntatt nordmenn, viste effekter på type foreldreproblemer (utilfredsstillende omsorg; alkoholmisbruk; mental sykdom; intellektuell funksjonshemming) for enighet om type intervensjoner, noe som indikerer at innbyggerne forventer differensiert behandling av foreldre avhengig av årsaken til forsømmelig omsorg for barn. Kanskje nordmennene ikke skiller fordi de betrakter risikoen for barnet som lik uavhengig av foreldreproblemer, noe som kan reflektere en barnesentrisme i den norske befolkningen.
Translated using ChatGTP and checked by Mona Machrouh February 2024. Checked by Barbara Ruiken March 2024.
Duerr Berrick, J., Skivenes, M., & Roscoe, J. N. (2023). Public perceptions of child protection, children’s rights, and personal values: An assessment of two states. Children and Youth Services Review, 150, 106960. https://doi.org/10.1016/j.childyouth.2023.106960
Abstrakt
Selv om det finnes omfattende litteratur om offentlighetens holdninger til velferdsstaten, vet vi relativt lite om offentlighetens holdninger til barnevernet. Å måle den offentlige meningen om statens rolle i å beskytte barn er komplisert grunnet de omstridte ideene som ligger til grunn for feltet. Barnevernet ligger ved krysset mellom konkurrerende verdier om statens forpliktelser til å tillate ubegrenset foreldrefrihet eller å tillate begrensninger på foreldrefriheten. I sentrum er også ideen om å balansere de individuelle rettighetene til de involverte parter: foreldre og barn. På samme måte som den større litteraturen om velferdsstaten, kan offentlige holdninger til barnevernet formes av grunnleggende menneskelige verdier. Denne studien inkluderer representative utvalg av befolkningen i Norge og California (n = 2148), land som vanligvis betraktes som representative for sosialdemokratiske og liberale velferdsstatsregimer. Respondentene gjennomgikk en vignett som skildrer et barn i fare for skade, og ble stilt en rekke spørsmål for å måle om og/eller hvordan staten kunne begrense foreldrenes atferd, spørsmål relatert til barns rettigheter, og deres syn på grunnleggende menneskelige verdier. Resultatene indikerer at innbyggere i Norge var mer tilbøyelige til å favorisere verdiene sikkerhet og like rettigheter, og innbyggerne fra California mer tilbøyelige til å favorisere verdien av selvstyring. I motsetning til den større mengden litteratur om velferdsstaten som antyder at menneskelige verdier hjelper til med å forklare offentlige holdninger til velferdsordninger, fant denne studien generelt ikke at menneskelige verdier generelt forklarte forskjeller i lands holdninger til å begrense foreldre eller barns rettigheter. Resultatene tilbyr et utforskende første skritt i å utvide oppfatningene om barnevern som innleiret i velferdsstater.
Translated using ChatGTP and checked by Mona Machrouh February 2024. Checked by Barbara Ruiken March 2024.
Skivenes, M. & Benbenishty, R. (2022). Securing permanence for children in care – a cross-country analysis of citizen´s view on adoption versus foster care. Child & Family Social Work 28(2): 432-442. https://doi.org/10.1111/cfs.12974
Abstrakt
Dersom barn i barnevern ikke kan ivaretas av sine biologiske foreldre, bør de adopteres eller bo i fosterhjem? Resultater fra en studie av representative utvalg av befolkninger (n = 12 330) i åtte europeiske land – Østerrike, England, Estland, Finland, Tyskland, Irland, Norge og Spania – samt California, USA, viser at folk vil anbefale adopsjon fremfor fosterhjem hvis et barn i offentlig omsorg ikke kan vokse opp med sine biologiske foreldre. Det er forskjeller på tvers av land mellom befolkningene, og når vi undersøker om institusjonell kontekst som type barnevernsystem forklarer forskjellene, finner vi at systemer med fokus på barnemishandling er mer støttende til adopsjon enn andre typer systemer. At borgere har lite tillit til barnevernssystemet, hadde bare en svak sammenheng med preferanse for adopsjon. Konklusjonen er at folk foretrekker adopsjon som plasseringsalternativer for barn i statlig omsorg fremfor fosterhjem, og kanskje gjenspeiler denne funn en slags re-familiarisering av barn til den private sfæren.
Translated using ChatGTP and checked by Mona Machrouh February 2024. Checked by Barbara Ruiken March 2024.
Kriz, K., Krutzinna, J., Poso, T., & Skivenes, M. (2022). The Invisible Child: A Comparative Study of Newborn Removal Judgments from a Child Equality Perspective (CEP). The International Journal of Children’s Rights, 30(3), 644-674. https://doi.org/10.1163/15718182-30030006
Abstrakt
Vi vet lite om hvordan barn blir fremstilt i omsorgsovertakelses-saker. Ved å bruke et perspektiv om barns likeverd (CEP), som krever barnets tilstedeværelse i rettsprosessen selv for barn som ikke er i stand til å delta fullt ut i beslutningsprosessen, undersøker vi et utvalg på 216 dommer fra 8 land som involverer 220 spedbarn. Studien vår avdekker at barna forblir i stor grad usynlige, men med klare landsspesifikke forskjeller. Barnas usynlighet utgjør en grunnleggende hindring for at barn skal være “likeverdige” i dommene som vil forme barnets fremtid. Denne usynligheten reiser bekymringer angående kvaliteten på de rettslige avgjørelsene om barnets beste.
Translated using ChatGTP and checked by Mona Machrouh February 2024. Checked by Barbara Ruiken March 2024.
Luhamaa, K., Krutzinna, J., & Skivenes, M. (2022). Child’s best interest in child protection legislation of 44 jurisdictions. Centre for Research on Discretion and Paternalism, University of Bergen. https://hdl.handle.net/11250/3031068
Abstrakt
I demokratiske stater, når en stat gjør tiltak for å beskytte barnet mot skade, må handlingene følge lover om barns rettigheter og være formelt og substansielt begrunnet for å beskytte det enkelte barns rettigheter. Denne rapporten fokuserer på hvordan 40 land og fire enheter som tilhører Storbritannia (n=44), har inkorporert begrepet ‘barnets beste’ (BB) i sin lovgivning om barnevern som kreves av CRC Artikkel 3(1). Det empiriske fokuset er på hvordan BB informerer og veileder beskyttelsen av barn som er i fare for skade, og den tilsvarende statens ansvar når den tar barnevernstiltak (som kreves av CRC Artikkel 19). Grunnen til å undersøke disse 44 rettssystemene er både praktisk og prinsipiell. Vi kan forvente at høyinntektsland og EU-medlemsstater er relativt like i sitt ratifikasjonsnivå av CRC, og danner dermed et godt grunnlag for sammenligning. Videre rapporterer Unicefs forskningskontor – Innocenti jevnlig om disse landene og gir et utvalg verdifull data for en bedre konseptualisering av funnene i denne forskningen. Denne rapporten inneholder en beskrivende kartlegging av hvordan en rekke høyinntektsland gir mening til prinsippet om barns beste i sin barnevernslovgivning, og dermed hvilke signaler og veiledning beslutningstakere – både frontlinjepersonell og domstoler – får i sin bruk av skjønn ved avgjørelsen om barnets beste (se Skivenes og Sørsdal, 2018).
Translated using ChatGTP and checked by Mona Machrouh February 2024. Checked by Barbara Ruiken March 2024.
Berrick, J. D., Gilbert, N., & Skivenes, M. (2023). Child Protection Systems: A Global Typology. In Oxford Handbook of Child Protection Systems, 943-970. https://doi.org/10.1093/oxfordhb/9780197503546.013.48
Abstrakt
Dette kapittelet diskuterer den globale typologien av barnevernssystemer. Det belyser også hvordan barnevernet fortsatt utvikler seg innenfor og på tvers av land. I tråd med UNCRC er land pålagt å beskytte barns sivile, politiske, økonomiske, sosiale og kulturelle rettigheter på linje med de for voksne. UNCRCs artikkel 19 er primært fokusert på å beskytte barn mot misbruk, forsømmelse og mishandling når foreldre eller familier ikke er i stand til å ta vare på dem. I tillegg er den juridiske autoriteten og ansvaret til statene essensielle aspekter ved barnevernssystemer. Forskning har gitt innsikt i hvordan samfunns- og kulturforskjeller påvirker barnevernstjenester og foreløpige typologier av barnevernssystemer. Intervensjoner ble drevet av høyrisikosituasjoner for barnet i barnevernssystemet og deres behov i family-services-systemet.
Translated using ChatGTP and checked by Mona Machrouh February 2024. Checked by Barbara Ruiken March 2024.
Langford, M., Skivenes, M., & Søvig, K. H. (2019). Children’s rights in Norway: An implementation paradox? Universitetsforlaget. https://doi.org/10.18261/9788215031415-2019
Abstrakt
FNs barnekonvensjon (CRC) har blitt en sentral målestokk for å vurdere politikk og praksis angående barn. Norge har inkorporert konvensjonen i nasjonal lov og presterer svært godt på globale indekser angående barns rettigheter. Likevel har nivået av overholdelse og implementering av CRC av Norge tiltrukket seg kritikk, og mange spørsmål kan reises angående disse globale indeksene. Dette kapittelet presenterer denne paradokset og bakgrunnen for bokens sentrale spørsmål: Hva er omfanget av implementeringen? Kan vi forbedre målingene? Og hva kan forklare paradokset? Resten av kapittelet forklarer bokens blandete metode-tilnærming og valg av temaer; oppsummerer de viktigste funnene angående implementering (juridisk, kvalitativt og statistisk); identifiserer tverrgående bekymringer; og utforsker potensielle årsaker til manglende implementering på visse områder.
Translated using ChatGTP and checked by Mona Machrouh February 2024. Checked by Barbara Ruiken March 2024.
Berrick, J. D., Dickens, J., Pösö, T., & Skivenes, M. (2020). Are child protection workers and judges in alignment with citizens when considering interventions into a family? A cross-country study of four jurisdictions. Children and Youth Services Review, 108, 104562. https://doi.org/10.1016/j.childyouth.2019.104562
Abstrakt
Denne artikkelen undersøker om og hvordan synspunktene til profesjonelle beslutningstakere i offentlige etater og domstoler i fire barnevernsjurisdiksjoner samsvarer med synspunktene til offentligheten. Demokratiske stater er bygget på prinsippet om at stats politikk er ansvarlig overfor og representerer borgernes vilje. I hvilken grad dette er tilfellet innen barnevern er i stor grad ukjent. Denne studien baserer seg på survey-vignett-data samlet inn fra tre utvalg (borgere, barnevernspersonell og dommere) som representerer samfunnet generelt, barnevernsorganisasjonen og rettssystemene i fire jurisdiksjoner – England, Finland, Norge og USA (California). Resultatene fra denne studien antyder at det er en høy grad av likhet mellom landene når det gjelder offentlighetens syn på barns behov for tjenester og de dårlige utfallene som kan oppstå uten en reaksjon fra tjenestene. Synspunktene mellom barnevernsfagfolk og offentligheten avviker mest når man vurderer om barnet lider av omsorgssvikt og bruken av sterke statlige inngrep. Barnevernspersonell og dommeres perspektiver innenfor hvert land er generelt i samsvar og viser påvirkningen av etablerte systemer på vurderingene. Våre resultater kan ha implikasjoner for utformingen av sosialpolitikk på barnevernsområdet internasjonalt.
Translated using ChatGTP and checked by Mona Machrouh February 2024. Checked by Barbara Ruiken March 2024.
Juhasz, I. B. (2020). Child welfare and future assessments – An analysis of discretionary decision-making in newborn removals in Norway. Children and Youth Services Review. Elsevier. https://doi.org/10.1016/j.childyouth.2020.105137
Abstrakt
Denne studien utforsker et spesielt bredt skjønnsrom for beslutningstaking innenfor det norske velferdsbyråkratiet; omsorgsordrebeslutninger som gjelder nyfødte direkte fjernet fra sykehuset av barnevernssystemet. Målet er å forstå hvordan beslutningstakere resonerer og rettferdiggjør bruken av (barnevern) politikk når beslutninger har en forutsigende og usikker karakter. For å utforske dette, analyseres alle (N=19) skriftlige omsorgsovertakelser for nyfødte fra 2016 fattet av fylkesnemnda for sosiale saker, hvor foreldrene ikke har hatt tidligere fjernede barn. Analysen fokuserer på foreldrenes problemer eller problematisk atferd og etterfølgende evne til endring. Tre kategorier av endring kommer frem; problemer i saken fremstår mesteparten av tiden som permanente, en fjerdedel som langsomt bevegelige, og et lite antall er forbigående, der en form for endring finner sted. Videre funn er store variasjoner i antall kilder og kontekster som anvendes i rettferdiggjørelsene. Studien konkluderer med at saker om nyfødte involverer en svært marginalisert demografisk gruppe innenfor barnevern, ettersom beslutningstakere ensidig finner høy, langvarig risiko å være lik minimal endringsevne i flertallet av sakene. Samtidig ser det ut til at beslutningstakere forsøker å moderere fremtidig usikkerhet.
Translated using ChatGTP and checked by Mona Machrouh February 2024. Checked by Barbara Ruiken March 2024.
McEwan-Strand, A., & Skivenes, M. (2020). Children’s Capacities and Role in Matters of Great Significance for Them: An Analysis of the Norwegian County Boards’ Decision-making in Cases about Adoption from Care. The International Journal of Children’s Rights, 28(3), 632-665. https://doi.org/10.1163/15718182-02803006
Abstrakt
Hvordan nærmer beslutningstakere i rettsvesenet seg barns evner slik de er fastsatt i artikkel 5 i konvensjonen om barnets rettigheter? Barn i offentlig omsorg som ikke kan gjenforenes med sine biologiske foreldre kan bli adoptert, men gis barn handlingskraft i disse sakene som er svært viktige for de involverte barna? Vi undersøker alle dommer om adopsjoner fra omsorg som ble gjort i Norge i en seksårsperiode (2011-2016) som involverte barn i alderen 4-17 år, totalt 169 dommer. Disse sakene avgjøres etter en to- til tre-dagers høring i fylkesnemndene, som fungerer som en domstolslignende instans. Resultatene av vår analyse er nedslående fordi mange barn er fraværende i beslutningstakerens begrunnelse og konklusjon om adopsjon. Små barn får ikke vurdert sine evner, og eldre barns evner gjennomgår bare en overfladisk vurdering i beste fall, og typisk nevnes bare deres mening. Alder brukes ofte som en indikator på kompetanse og modenhet, og rollen barns mening spiller i sakene så vel som i beslutningsprosessen er uklar generelt sett. Mulige forklaringer på denne situasjonen kan være mangelen på retningslinjer for hvordan man gir barn handlingskraft, at beslutningstakere ikke har tilstrekkelig kompetanse til å vurdere barns evner, og/eller at beslutningstakere ikke er klar over sine forpliktelser eller ikke er villige til å gi barn handlingskraft.
Translated using ChatGTP and checked by Mona Machrouh February 2024. Checked by Barbara Ruiken March 2024.
Krutzinna J, Skivenes M. (2021) Judging parental competence: A cross-country analysis of judicial decision makers’ written assessment of mothers’ parenting capacities in newborn removal cases. Child & Family Social Work, 26: 50–60. https://doi.org/10.1111/cfs.12788
Abstrakt
Denne artikkelen undersøker domstolens skjønnsmessige resonnering i tre jurisdiksjoner, England, Tyskland og Norge, i saker som avgjør om en nyfødt er trygg hos foreldrene sine eller om intervensjon er nødvendig. Analysen vår fokuserer på én bestemt dimensjon av dommernes skjønnsmessige utøvelse, nemlig om og hvordan styrker og svakheter hos moren blir vurdert. Datamaterialet består av alle beslutninger om omsorgsovertakelse for nyfødte fra én stor by i Tyskland fra 2015 til 2017 (n = 27) og 2016 i Norge (n = 76), samt alle offentlig tilgjengelige beslutninger om omsorgsovertakelse av nyfødte i England for 2015–2017 (n = 14). Funnene avdekker et høyt antall risikofaktorer i sakene og mindre fokus på risikoreduserende faktorer. Nyfødtes situasjon vurderes å være skadelig, da de fleste sakene resulterer i en omsorgsordre. Domstolens skjønn varierer i forhold til hvor mye informasjon, og hvilke typer faktorer, som inkluderes i begrunnelsen for beslutningen. Et læringspunkt for beslutningstakere og politikere ville være å aktivt utføre en avveining mellom risikoøkende og risikoreduserende faktorer.
Translated using ChatGTP and checked by Mona Machrouh February 2024. Checked by Barbara Ruiken March 2024.
Falch-Eriksen, A., & Skivenes, M. (2019). Right to Protection. Universitetsforlaget, 107–135. https://doi.org/10.18261/9788215031415-2019-04
Abstrakt
Dette kapittelet undersøker barns rett til beskyttelse mot alle former for skadelig omsorg, slik det er beskrevet i artikkel 19 i FNs barnekonvensjon om barns rettigheter, og hvordan det norske politisk-administrative systemet har implementert denne retten. Forfatterne presenterer først de grunnleggende elementene i det norske familieorienterte barnevernssystemet og diskuterer hvordan dette systemet nærmer seg barn og familier som trenger hjelp. For det andre diskuterer de om systemet overholder menneskerettighetsstandarder og identifiserer fem mulige blindsoner: utfordringen med pluralisme; omfattende skjønnsutøvelse; manglende profesjonell utdanning; utilstrekkelig beskyttelse av barnets frihet; og mangel på rom for barnets stemme. Til slutt drøfter vi om barn er tilstrekkelig beskyttet, og konkluderer med at selv om de norske barnevernstjenestene kan rangeres høyt i en internasjonal sammenligning, er det betydelig rom for forbedring.
Translated using ChatGTP and checked by Mona Machrouh February 2024. Checked by Barbara Ruiken March 2024.
Tefre, Ø. S. (2020). The Child’s Best Interests and the Politics of Adoptions from Care in Norway. The International Journal of Children’s Rights, 28(2), 288-321. https://doi.org/10.1163/15718182-02802004
Abstrakt
Denne artikkelen undersøker hvordan Norge beveget seg mot en mer aktiv politikk når det gjelder adopsjon i barnevernssystemet. Den analyserer alle offentlige protokoller fra de fire gangene regjeringen og Stortinget debatterte adopsjon fra omsorg, i perioden 2002–2013. Jeg analyserer de empiriske og normative argumentene som formet politikken, gjennom et diskursteoretisk rammeverk (Habermas, 1996) for å skille ulike typer argumenter. Artikkelen bidrar med et empirisk case for å analysere de normative aspektene ved sosial- og velferdspolitikk. Funnene viser at en aktiv adopsjonspolitikk rettferdiggjøres ved å styrke barnesentrerte perspektiver. For det første fikk forskning og ekspertdiskurs innflytelse på utformingen av adopsjonspolitikken over tid. For det andre har den etiske responsen på dette kunnskapsgrunnlaget vært å flytte oppmerksomheten fra felles familiære behov til barnets individuelle og utviklingsmessige behov. Det er tegn på at lovgivere betrakter adopsjon i forhold til barn som uavhengige rettssubjekter med rettigheter.
Translated using ChatGTP and checked by Mona Machrouh February 2024. Checked by Barbara Ruiken March 2024.
Helland, H. S. (2024). Reconciling Children’s Best Interests and Right to be Heard. The International Journal of Children’s Rights, 32(1), 45-77. https://doi.org/10.1163/15718182-32010007
Абстракт
Этот статья исследует напряжение между принципом обеспечения наилучших интересов ребенка и участием детей, а также рассматривает исходные трудности и различные подходы к преодолению дилеммы в законе и практике: Как можно согласовать наилучшие интересы детей с их правом быть услышанными? Исследуя институциональные подходы различных систем и их эмпирическую способность к реализации и уважению прав детей на участие в национальных контекстах, автор представляет в статье обзор литературы и предлагает рамку для понимания участия через призму глобальной типологии систем защиты детей. Основываясь на концептуальных и эмпирических обзорах и элементах делиберативного принципа принятия решений, статья завершается созданием эскиза модели обеспечения наилучших интересов для осмысленного, уважительного и успешного участия, применимой во всем мире. Модель направлена на повышение уровня гражданственности детей и легитимности принятия решений в области защиты детей.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi December 2023. Checked by Iryna Chatsverykova January 2024.
Berrick, J., Skivenes, M. & Gilbert, N. (2023). Developing a global typology of child protection systems. In: E. Fernandez, P. Welbourne, B. Lee and J. Ma (Eds.) Routledge Handbook of Child and Family Social Work Research: Knowledge-Building, Application, and Impact. UK: Routledge.
Абстракт
Более трех десятилетий прошло с тех пор, как Организация Объединенных Наций разработала Конвенцию о правах ребенка (КПР). Этот исторический документ привлек внимание к важности защиты детей от различных нарушений прав человека, включая защиту от всех форм физического и психологического насилия со стороны родителей или опекунов. Страны, подписавшие КПР – включая почти все страны-члены ООН – обязались разработать защитный механизм для детей, если родители, другие члены семьи или общество не могут обеспечить защиту детей от вреда. Однако то, как нации по всему миру концептуализируют вред, свои обязанности, и даже то, как они определяют детство, различается. Эти различия, вместе с национальной историей, культурой, ресурсами и другими факторами, формируют системы защиты детей. Эта глава предоставляет общий обзор недавно разработанной глобальной типологии систем защиты детей, включая пять основных моделей. Эти идеальные типы разработаны для защиты от различных рисков и угроз детства и основаны на различных законодательных, административных и финансовых структурах для реагирования на потребности детей и семей. Эта глава определяет факторы, которые в значительной степени отличают эти системы, и основанные на исследованиях стратегии для разработки и уточнения типологии. Глобальная типология служит основой, по которой студенты, исследователи и профессионалы могут оценить и стремиться укрепить систему защиты детей в своей собственной стране.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi 20.12.2023. Checked by Iryna Chatsverykova January 2024.
Skivenes M., Falch-Eriksen, A. & Hassan, B. (2023). Restricting family life – an examination of citizens’ views on state interventions and parental freedom in eight European countries. European Journal of Social Work. https://doi.org/10.1080/13691457.2023.2227772
Абстракт
Данная статья исследует общественного мнения – 10 348 человек – относительно ограничений личной автономии других лиц для защиты интересов детей. Мы используем репрезентативные выборки взрослого населения Австрии, Англии, Эстонии, Финляндии, Германии, Ирландии, Норвегии и Испании, и просим их рассмотреть экспериментальную виньетку с тремя различными родительскими условиями: злоупотребление веществами, проблемы с психическим здоровьем и трудности обучения. Результаты показывают, что большинство людей ограничили бы родительскую свободу в целях защиты ребёнка, и ограничение было бы строже, когда у родителя есть проблемы с злоупотреблением веществами по сравнению с проблемами с психическим здоровьем и трудностями обучения. Есть некоторые различия между странами, и при исследовании роли институционального контекста системы защиты детей обнаруживается корреляция с значительными различиями между взглядами населения в системе, ориентированной на права, по сравнению с системой благосостояния и системой предотвращения насилия. В свете текущих европейских дебатов о защите детей и о том, насколько спорной и оспариваемой кажется эта область государства благосостояния, интересно узнать (также) из этого исследования, что люди, в разных странах, с различиями в индивидуальных характеристиках, системах защиты детей, в целом поддерживают государственное вмешательство и поддержку в ситуации, когда ребенок находится в потенциальной опасности.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi December 2023. Checked by Iryna Chatsverykova January 2024.
Loen, M. & Skivenes, M. (2023). Legitimate child protection interventions and the dimension of confidence: A comparative analysis of populations views in six European countries. Journal of Social Policy, 1-20. https://doi.org/10.1017/S004727942300003X
Абстракт
Легитимность институтов государства благосостояния – ключевой вопрос в исследованиях публичной политики. В этом исследовании мы рассматриваем доверие населения к системам защиты детей, роль институционального контекста и моральной ориентации. Анализируя репрезентативные выборки данных опросов (N=6,043) граждан шести европейских стран (Чехия, Англия, Финляндия, Норвегия, Польша и Румыния), мы приходим к выводу, что в целом люди выражают доверие своей системе защиты детей. Различия между населением коррелируют с институциональным контекстом, то есть с типом системы защиты детей, принятой в стране – например, если люди живут в стране с ориентированной на риск системой или системой, ориентированной на семейные услуги. Взгляды людей на их моральную согласованность с системой (или наоборот) показывают лишь незначительные различия в поддержке вмешательств. Однако обнаруживается тенденция к поляризации в Финляндии и Норвегии, с чёткими различиями в поддержке вмешательств, ограничивающих родительские права: люди, заявляющие, что они согласны с системой, поддерживают более строгие вмешательства по сравнению с теми, кто говорит, что они не согласны.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi December 2023. Checked by Iryna Chatsverykova January 2024.
Duerr Berrick, J.; Gilbert, N.; and Skivenes, M. (eds). (2023). Oxford Handbook of Child Protection Systems (online edn, Oxford Academic, 22 Mar. 2023). https://doi.org/10.1093/oxfordhb/9780197503546.013.1
Абстракт
В этой вводной главе представлен общий обзор широкого спектра демографических, социальных и культурных различий между 50 странами мира, которые включены в тематические исследования систем защиты детей, представленные в Руководстве. Различия, например, в уровне жизни, правах детей и уровне их благосостояния, типах и уровнях государственного вмешательства, а также степени доверия к правительству оказывают влияние на альтернативные этапы развития систем защиты детей в 50 странах. В этой главе также рассматривается система сравнительного анализа, в которой основное внимание уделяется четырем фундаментальным аспектам выбора, используемым для предоставления систематической информации о структуре системы защиты детей в каждой стране и ее политике. Глава завершается обсуждением того, как этот сравнительный подход будет использоваться для разработки новой глобальной типологии, которая подробно описана в заключительной главе Руководства.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi January 2024. Checked by Iryna Chatsverykova January 2024.
Skivenes, M. (2023). Exploring populations view on thresholds and reasons for child protection intervention – comparing England, Norway, Poland and Romania. European Journal of Social Work, 26:1, 92-107. https://doi.org/10.1080/13691457.2021.1995706
Абстракт
В этом исследовании изучаются взгляды граждан на ограничение родительской свободы для защиты прав детей в Англии, Норвегии, Польше и Румынии. Существуют ли различия в популярных взглядах в этих четырех государствах всеобщего благосостояния с разными системами защиты детей, семейной политикой и подходами к семьям и детям, находящимся в уязвимом положении? Экспериментируя с четырьмя различными проблемами воспитания (неудовлетворительный уход; злоупотребление алкоголем; психические заболевания; умственная отсталость), результаты показывают, что граждане в четырех странах имеют весьма схожие представления об ответственности правительства по отношению к детям, страдающим от неудовлетворительного родительского ухода или злоупотребления алкоголем со стороны родителей. Подавляющее большинство согласны с ограничением родительской свободы, а большинство согласны с интрузивным вмешательством для обеспечения благополучия ребенка. Результаты по национальным различиям между восточноевропейскими странами, Англией и Норвегией неоднозначны. Все, кроме норвежцев, продемонстрировали эффекты типа родительских проблем (неудовлетворительный уход; злоупотребление алкоголем; психические заболевания; умственная отсталость) при согласии на тип вмешательства, что указывает на то, что граждане ожидают различного обращения с родителями в зависимости от причины небрежного ухода за детьми. Возможно, норвежцы не проводят различий, поскольку считают, что риск для ребенка одинаковый независимо от проблем родителей, что может отражать детский центризм среди норвежского населения.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi January 2024. Checked by Iryna Chatsverykova January 2024.
Duerr Berrick, J., Skivenes, M., & Roscoe, J. N. (2023). Public perceptions of child protection, children’s rights, and personal values: An assessment of two states. Children and Youth Services Review, 150, 106960. https://doi.org/10.1016/j.childyouth.2023.106960
Абстракт
Хотя существует обширная литература об отношении общества к государству всеобщего благосостояния, мы сравнительно мало знаем об отношении общества к защите детей. Оценка общественного мнения о роли государства в защите детей осложняется спорными идеями, лежащими в основе этой области. Защита детей лежит на стыке конкурирующих ценностей, касающихся обязательств когда государство предоставляет неограниченную свободу родителей или допускает ограничения некоторых видов родительского поведения. Под вопросом также стоит идея баланса индивидуальных прав участвующих сторон: родителей и детей. Как и в более широкой литературе о государстве всеобщего благосостояния, отношение общества к защите детей может формироваться под влиянием основных человеческих ценностей. В это исследование включены репрезентативные выборки населения Норвегии и Калифорнии (n = 2148), стран, которые обычно считаются представителями социал-демократических и либеральных режимов государства всеобщего благосостояния. Респонденты оценивали виньетку, изображающий ребенка, которому грозит опасность, и им задавали ряд вопросов, чтобы оценить, может ли и/или каким образом государство ограничивать поведение родителей, вопросы, касающиеся прав детей, а также их взгляды на основные человеческие ценности. Результаты показывают, что жители Норвегии с большей вероятностью отдают предпочтение ценностям безопасности и равных прав, а калифорнийцы более склонны отдавать предпочтение ценности самоуправления. В отличие от более обширной литературы по государству всеобщего благосостояния, которая предполагает, что человеческие ценности помогают объяснить общественное отношение к мерам социального обеспечения, в целом это исследование не обнаружило, что человеческие ценности объясняют различия в отношении стран к ограничению родительских прав или к правам детей. Полученные результаты предлагают первый исследовательский шаг в расширении представлений о защите детей, присущих государствам всеобщего благосостояния.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi December 2023. Checked by Iryna Chatsverykova January 2024.
Skivenes, M. & Benbenishty, R. (2022). Securing permanence for children in care – a cross-country analysis of citizen´s view on adoption versus foster care. Child & Family Social Work 28(2): 432-442. https://doi.org/10.1111/cfs.12974
Абстракт
Если о детях не могут заботиться их биологические родители, следует ли их усыновить или оставить жить в приемной семье? Результаты исследования репрезентативных выборок населения (n = 12 330) в восьми европейских странах — Австрия, Англия, Эстония, Финляндия, Германия, Ирландия, Норвегия и Испания, а также Калифорния, США, показывают, что люди рекомендуют усыновление, а не приемную семью, если ребенок, находящийся под опекой государства, не может расти со своим биологическим родителем (родителями). Между группами населения существуют различия в разных странах, и исследуя, объясняют ли эти различия институциональный контекст, такой как тип системы защиты детей, мы обнаруживаем, что системы, ориентированные на противодействие жестокому обращению с детьми, более поддерживают усыновление, чем другие типы систем. Граждане, мало доверявшие системе защиты детей, слабо коррелировали с выбором усыновления. В заключение, люди предпочитают усыновление в качестве варианта помещения детей под опеку больше, чем размещение в приемные семьи, и, возможно, этот вывод отражает своего рода возвращение детей в семью («refamalialization») в частную сферу.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi December 2023. Checked by Iryna Chatsverykova January 2024.
Kriz, K., Krutzinna, J., Poso, T., & Skivenes, M. (2022). The Invisible Child: A Comparative Study of Newborn Removal Judgments from a Child Equality Perspective (CEP). The International Journal of Children’s Rights, 30(3), 644-674. https://doi.org/10.1163/15718182-30030006
Абстракт
Мы мало знаем о том, как изображают детей в делах об установлении опеки. Используя «Перспективу равенства детей» (ПРД), которая требует присутствия ребенка в судебном разбирательстве, даже если дети не способны в полной мере участвовать в процессе принятия решений, мы исследуем выборку из 216 судебных решений из 8 стран, касающихся 220 младенцев. Наше исследование показывает, что дети остаются в значительной степени невидимыми, но с явными страновыми различиями. Невидимость детей представляет собой фундаментальное препятствие для того, чтобы дети были «равными» в решениях, которые будут определять будущее ребенка. Такая невидимость вызывает обеспокоенность по поводу качества судебных решений, касающихся наилучших интересов ребенка.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi December 2023. Checked by Iryna Chatsverykova January 2024.
Luhamaa, K., Krutzinna, J., & Skivenes, M. (2022). Child’s best interest in child protection legislation of 44 jurisdictions. Centre for Research on Discretion and Paternalism, University of Bergen. https://hdl.handle.net/11250/3031068
Абстракт
В демократических государствах, когда государство предпринимает действия по защите ребенка от вреда, действия должны соответствовать законодательным нормам о правах ребенка и быть формально и по существу оправданы защитой прав конкретного ребенка. В настоящем отчете основное внимание уделяется тому, как 40 стран и четыре субъекта Великобритании (н = 44)1 включили концепцию «наилучших интересов ребенка» (НИР) в свое законодательство о защите детей, как того требует статья 3 КПР (КПР). 1). Эмпирический фокус делается на том, как НИР информирует и направляет защиту детей, находящихся в опасности, а также на ответственности соответствующего государства, когда оно принимает меры по защите детей (как того требует статья 19 КПР). Причина изучения этих 44 правовых систем является одновременно практической и принципиальной. Мы можем ожидать, что страны с высокими доходами и государства-члены ЕС будут относительно схожи по уровню ратификации КПР, что создаст прочную основу для сравнения. Кроме того, Исследовательский офис ЮНИСЕФ – Innocenti регулярно предоставляет отчеты по этим странам, содержащие ряд ценных данных, используемых для лучшей концептуализации результатов этого исследования. В этом отчете содержится описание того, какое значение придают ряд государств с высоким уровнем дохода принципу наилучших интересов ребенка в своем законодательстве о защите детей, и, таким образом, какие сигналы и руководства даются лицам, принимающим решения – сотрудникам, работающим на передовой линии, а также судьям –в их осуществлении усмотрения при принятии решения об обеспечении наилучших интересов ребенка (см. Skivenes and Sørsdal, 2018).
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi December 2023. Checked by Iryna Chatsverykova January 2024.
Berrick, J. D., Gilbert, N., & Skivenes, M. (2023). Child Protection Systems: A Global Typology. In Oxford Handbook of Child Protection Systems, 943-970. https://doi.org/10.1093/oxfordhb/9780197503546.013.48
Абстракт
В этой главе обсуждается глобальная типология систем защиты детей. В ней также подчеркивается, как защита детей продолжает развиваться внутри стран и между ними. В соответствии с КПР ООН страны обязаны защищать гражданские, политические, экономические, социальные и культурные права детей, равные правам взрослых. Статья 19 Конвенции ООН о правах ребенка в первую очередь направлена на защиту детей от насилия, пренебрежения и жестокого обращения, когда родители или семьи неспособны о них заботиться. Кроме того, юридические полномочия и ответственность государств являются важнейшими характеристиками систем защиты детей. Исследование позволило понять, как социальные и культурные различия влияют на меры по защите и предварительные типологии систем защиты детей. Вмешательства были обусловлены ситуациями высокого риска для ребенка в системе защиты детей и их потребностями в службе поддержки семьи.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi December 2023. Checked by Iryna Chatsverykova January 2024.
Langford, M., Skivenes, M., & Søvig, K. H. (2019). Children’s rights in Norway: An implementation paradox? Universitetsforlaget. https://doi.org/10.18261/9788215031415-2019
Абстракт
Конвенция ООН о правах ребенка (КПР) стала центральным критерием оценки политики и практики в отношении детей. Норвегия включила Конвенцию в национальное законодательство и демонстрирует исключительно хорошие результаты в глобальных индексах прав детей. Однако уровень соблюдения и имплементации Норвегией КПР вызвал критику, и по поводу этих глобальных индексов можно задать много вопросов. В этой главе излагается этот парадокс и предыстория ключевых вопросов книги: Какова степень реализации? Можем ли мы улучшить измерения? И чем можно объяснить парадокс? Оставшаяся часть главы объясняет смешанный метод исследования книги и выбор тем; обобщает основные выводы, касающиеся имплементации (юридические, качественные и статистические); выявляет сквозные проблемы; и исследует потенциальные причины невыполнения в определенных областях.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi December 2023. Checked by Iryna Chatsverykova January 2024.
Berrick, J. D., Dickens, J., Pösö, T., & Skivenes, M. (2020). Are child protection workers and judges in alignment with citizens when considering interventions into a family? A cross-country study of four jurisdictions. Children and Youth Services Review, 108, 104562. https://doi.org/10.1016/j.childyouth.2019.104562
Абстракт
В данной статье рассматривается, совпадают ли и каким образом взгляды профессиональных лиц, принимающих решения в государственных органах и судах в четырех юрисдикциях по защите детей, с общественным мнением. Демократические государства построены на том фундаменте, что государственная политика подотчетна и отражает волю граждан. Степень, в которой это касается защиты детей, в значительной степени неизвестна. Это исследование основано на данных опроса с использованием метода виньеток, собранных из трех выборок (граждане, сотрудники по защите детей и лица, принимающие решения в судебной системе), представляющих общество в целом, агентство по защите детей и судебные системы в четырех юрисдикциях – Англии, Финляндии, Норвегии и США (Калифорния). Результаты этого исследования показывают, что в разных странах существует высокая степень сходства во взглядах общества на потребность детей в услугах, а также на плохие последствия, которые могут наступить из-за отсутствия реакции со стороны службы. Мнения между специалистами по защите детей и обществом больше всего расходятся при рассмотрении вопроса о том, страдает ли ребенок от пренебрежения и использования интрузивного государственного вмешательства. Точки зрения сотрудников по защите детей и судей в каждой стране в целом совпадают и показывают влияние существующих систем на рассматриваемые вопросы. Наши результаты могут иметь значение для разработки социальной политики в области защиты детей на международном уровне.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi December 2023. Checked by Iryna Chatsverykova January 2024.
Juhasz, I. B. (2020). Child welfare and future assessments – An analysis of discretionary decision-making in newborn removals in Norway. Children and Youth Services Review. Elsevier. https://doi.org/10.1016/j.childyouth.2020.105137
Абстракт
Это исследование изучает особенно широкое дискреционное пространство для принятия решений внутри норвежской бюрократии социального обеспечения; решения об отобрании и передачи на воспитание новорожденных, непосредственно изъятых из семьи в больнице системой защиты детей. Цель состоит в том, чтобы понять, как лица, принимающие решения, рассуждают и обосновывают применение политики (защиты детей), когда решения имеют прогнозирующий и неопределенный характер. Чтобы изучить это, анализируются все (N = 19) письменные решения об отобрании новорожденных,, принятые Советом социального обеспечения округа с 2016 года, в которых у родителей ранее не изымали детей. Анализируются проблемы родителей или проблемное поведение и последующая способность к изменениям. Возникают три категории изменений; кейс-проблемы чаще всего кажутся постоянными, четверть — медленными, а небольшое количество — временными, когда происходят какие-то изменения. Дальнейшие выводы заключаются в больших различиях в количестве источников и контекстов, использованных в обоснованиях. Исследование приходит к выводу, что случаи с отобранием новорожденных затрагивают крайне маргинализированную группу населения в области защиты детей, поскольку лица, принимающие решения, в большинстве случаев единодушно считают, что высокий и долгосрочный риск равен минимальной способности к изменению. В то же время лица, принимающие решения, похоже, смягчают будущую неопределенность.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi December 2023. Checked by Iryna Chatsverykova January 2024.
McEwan-Strand, A., & Skivenes, M. (2020). Children’s Capacities and Role in Matters of Great Significance for Them: An Analysis of the Norwegian County Boards’ Decision-making in Cases about Adoption from Care. The International Journal of Children’s Rights, 28(3), 632-665. https://doi.org/10.1163/15718182-02803006
Абстракт
Как лица, принимающие решения в судебной системе, подходят к возможностям детей, изложенным в статье 5 Конвенции о правах ребенка? Дети, находящиеся под государственной опекой, которые не могут быть воссоединены со своими биологическими родителями, могут быть усыновлены, но предоставлены ли детям полномочия в этих случаях, которые очень важны для вовлеченных детей? Мы изучаем все решения об усыновлении детей из-под опеки, вынесенные в Норвегии за шестилетний период (2011–2016 гг.) в отношении детей в возрасте 4–17 лет, всего 169 решений. Решение по этим делам принимается после двух-трехдневных слушаний в окружном совете, аналогичном суду. Результаты нашего анализа обескураживают, поскольку упоминание детей отсутствуют во многих обоснованиях и выводах лиц, принимающих решения об усыновлении. Способности маленьких детей не оцениваются, а способности детей старшего возраста подвергаются в лучшем случае поверхностной оценке, и обычно упоминается только их мнение. Возраст обычно используется в качестве показателя компетентности и зрелости, а роль, которую мнение детей играет в рассматриваемых делах, а также в принятии решений, в целом неясна. Возможными объяснениями этой ситуации могут быть отсутствие руководящих указаний о том, как предоставить детям возможность участия, что лица, принимающие решения, не обладают достаточной компетентностью в оценке способностей детей и/или то, что лица, принимающие решения, не знают о своих обязанностях или не готовы предоставить детям возможность участия.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi December 2023. Checked by Iryna Chatsverykova January 2024.
Krutzinna J, Skivenes M. (2021). Judging parental competence: A cross-country analysis of judicial decision makers’ written assessment of mothers’ parenting capacities in newborn removal cases. Child & Family Social Work, 26: 50–60. https://doi.org/10.1111/cfs.12788
Абстракт
В данной статье исследуются дискреционные доводы судебных органов в трех юрисдикциях: Англии, Германии и Норвегии, в случаях, когда решается, находится ли новорожденный ребенок в безопасности со своими родителями или необходимо вмешательство. Наш анализ фокусируется на одном конкретном аспекте осуществления судебного усмотрения, а именно на том, учитываются ли и как сильные и слабые стороны матери. Исследовательский материал состоит из всех решений, касающихся распоряжений об отобрании и передаче на воспитание новорожденных из одного крупного города Германии с 2015 по 2017 (n = 27) и 2016 года в Норвегии (n = 76), а также все общедоступные решения об изъятии новорожденных в Англии за 2015–2017 годы ( п = 14). Результаты показывают большое количество факторов риска в этих случаях и меньше внимания уделяется факторам, снижающим риск. Положение новорожденного считается неблагополучным, так как в большинстве случаев выносится предписание об изъятии из семьи. Судебное усмотрение различается в зависимости от того, сколько информации и какие факторы включены в обоснование решения. Поучительным моментом для лиц, принимающих решения, и политиков могло бы стать активное нахождение баланса между факторами, повышающими и снижающими риск.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi December 2023. Checked by Iryna Chatsverykova January 2024.
Falch-Eriksen, A., & Skivenes, M. (2019). Right to Protection. Universitetsforlaget, 107–135. https://doi.org/10.18261/9788215031415-2019-04
Абстракт
В этой главе рассматривается право детей на защиту от всех форм жестокого обращения, изложенное в статье 19 Конвенции ООН о правах ребенка, а также то, как норвежская политико-административная система реализовала это право. Авторы сначала представляют основные элементы норвежской системы защиты детей, ориентированной на семейные услуги, и обсуждают, как эта система подходит к детям и семьям, нуждающимся в помощи. Во-вторых, они обсуждают, соответствует ли система стандартам прав человека, и выделяют пять возможных белых пятен: проблема плюрализма; широкомасштабная дискреционная практика; отсутствие профессионального образования; недостаточная защита свободы ребенка; и нехватка места для голоса ребенка. Наконец, мы обсуждаем, достаточно ли защищены дети, и приходим к выводу, что, хотя норвежские службы защиты детей могут занимать высокие позиции в международных сравнениях, существуют значительные возможности для улучшения.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi December 2023. Checked by Iryna Chatsverykova January 2024.
Tefre, Ø. S. (2020). The Child’s Best Interests and the Politics of Adoptions from Care in Norway. The International Journal of Children’s Rights, 28(2), 288-321. https://doi.org/10.1163/15718182-02802004
Абстракт
В данной статье рассматривается, как Норвегия перешла к более активной политике усыновления в системе защиты детей. В нем изучаются полные публичные записи всех четырех случаев, когда правительство и Стортинг обсуждали усыновление из-под опеки в период 2002–2013 годов. Я анализирую эмпирические и нормативные аргументы, формирующие политику, основываясь на теории дискурса Хабермаса (Habermas, 1996), чтобы различать различные типы аргументов. Статья вносит эмпирический вклад в анализ нормативных аспектов социальной политики и политики благосостояния. Результаты показывают, что активная политика усыновления оправдана усилением взглядов, ориентированных на ребенка. Во-первых, исследования и экспертные дискуссии со временем стали оказывать влияние на формирование политики усыновления. Во-вторых, этический ответ на эту базу знаний заключался в переключении внимания с общих семейных потребностей на индивидуальные потребности ребенка и потребности его развития. Есть признаки того, что законодатели рассматривают усыновление в контексте детей как независимых юридических субъектов с правами.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi December 2023. Checked by Iryna Chatsverykova January 2024.
Helland, H. S. (2024). Reconciling Children’s Best Interests and Right to be Heard. The International Journal of Children’s Rights, 32(1), 45-77. https://doi.org/10.1163/15718182-32010007
Abstract
Acest articol explorează tensiunea dintre principiul interesului superior al copilului și participarea copiilor și examinează provocările intrinsece și diferitele abordări pentru reconcilierea dilemei în lege și practică: Cum poate fi reconciliat interesul superior al copiilor cu dreptul lor de a fi ascultați? Prin explorarea abordărilor instituționale ale diferitelor sisteme și abilitatea lor empirică de a implementa și onora dreptul copiilor la participare în contexte naționale, acest articol revisează literatura și sugerează un cadru pentru înțelegerea participării printr-o lentilă a unei tipologii globale a sistemelor de protecție a copilului. Bazându-se pe revizuirile conceptuale și empirice și pe elemente ale idealului deliberativ pentru luarea deciziilor, articolul se încheie prin conturarea unei schieă pentru un model de interes superior pentru participare semnificativă, respectuoasă și de succes cu aplicabilitate globală. Modelul își propune să îmbunătățească cetățenia copiilor și legitimitatea luării deciziilor în domeniul protecției copilului.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi December 2023.
Berrick, J., Skivenes, M. & Gilbert, N. (2023). Developing a global typology of child protection systems. In: E. Fernandez, P. Welbourne, B. Lee and J. Ma (Eds.) Routledge Handbook of Child and Family Social Work Research: Knowledge-Building, Application, and Impact. UK: Routledge.
Abstract
Au trecut peste trei decenii de când Națiunile Unite au dezvoltat Convenția cu privire la Drepturile Copilului (CDC). Acest document de referință a atras atenția asupra importanței protejării copiilor de o serie de încălcări ale drepturilor omului, inclusiv dreptul de a fi liberi de abuz și neglijare din partea părinților sau îngrijitorilor. Țările care au semnat CDC – printre care se numără aproape toate națiunile membre ONU – s-au angajat să dezvolte o reacție de protecție față de copii dacă părinții, alți membri ai familiei sau comunitatea nu pot să-i protejeze de prejudiciu. Cu toate acestea, modul în care națiunile din întreaga lume conceptualizează prejudiciul, responsabilitățile lor și chiar modul în care definesc copilăria variază. Aceste diferențe, împreună cu istoria, cultura, resursele și alți factori ai unei națiuni, formează sistemele de protecție a copilului. Acest capitol oferă o privire generală asupra unei tipologii globale recent dezvoltate a sistemelor de protecție a copilului, incluzând cinci modele majore de sistem. Aceste tipuri ideale sunt concepute pentru a proteja împotriva diferitelor riscuri și prejudicii ale copilăriei și se bazează pe structuri legislative, administrative și de finanțare diferite pentru a răspunde nevoilor copiilor și familiilor. Acest capitol conturează factorii care diferențiază în mare măsură aceste sisteme și strategiile bazate pe cercetare pentru a dezvolta și rafina tipologia. Tipologia globală servește ca un cadru în fața căruia studenții, cercetătorii și profesioniștii pot evalua și aspira să-și întărească propriul sistem național.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi December 2023.
Skivenes M., Falch-Eriksen, A. & Hassan, B. (2023). Restricting family life – an examination of citizens’ views on state interventions and parental freedom in eight European countries. European Journal of Social Work. https://doi.org/10.1080/13691457.2023.2227772
Abstract
Acest articol examinează opiniile publice – un total de 10.348 de persoane – cu privire la restricțiile asupra autonomiei personale a altora pentru a proteja interesele copiilor. Utilizăm eșsantioane reprezentative ale populației adulte din Austria, Anglia, Estonia, Finlanda, Germania, Irlanda, Norvegia și Spania și le cerem să ia în considerare un scenariu experimental cu trei condiții parentale diferite: abuz de substanțe, probleme de sănătate mentală și dificultăți de învățare. Concluziile arată că majoritatea oamenilor ar restricționa libertatea părintească pentru a proteja copilul, cu o restricție mai strictă atunci când părintele se confruntă cu abuzul de substanțe, în comparație cu sănătatea mentală și dificultățile de învățare. Există unele diferențe între țări, iar atunci când se examinează rolul contextului instituțional al sistemului de protecție a copilului, se detectează o corelație cu diferențe semnificative între opinia populației într-un sistem orientat spre drepturi versus un sistem orientat spre bunăstare și un sistem de prevenire a abuzului. Având în vedere dezbaterile Europene în curs despre protecția copilului și cât de controversată și contestată pare să fie această arie a statului de bunăstare, este interesant să aflăm (și) din aceast studiu că oamenii, indiferent de țările lor, diferențele individuale sau sistemele de protecție a copilului, susțin în general intervenția și sprijinul statului într-o situație cu un copil în pericol potențial.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi December 2023.
Loen, M. & Skivenes, M. (2023) Legitimate child protection interventions and the dimension of confidence: A comparative analysis of populations views in six European countries. Journal of Social Policy, 1-20. https://doi.org/10.1017/S004727942300003X
Abstract
Legitimitatea instituțiilor statului de bunăstare este o întrebare cheie în cercetarea politicilor publice. În acest studiu, examinăm încrederea populației în sistemele de protecție a copilului, rolul contextului instituțional și alinierii morale. Analizând eșantioane reprezentative de date din sondaje (N=6,043) ale cetățenilor din șase țări europene (Cehia, Anglia, Finlanda, Norvegia, Polonia și România), constatăm că, în general, oamenii exprimă încredere în sistemul lor de protecție a copilului. Diferențele dintre populații sunt corelate cu contextul instituțional, adică tipul de sistem de protecție a copilului în vigoare – dacă oamenii trăiesc într-o țară cu un sistem orientat către gestionarea riscurilor sau un sistem orientat către serviciile familiale. Opiniile oamenilor despre alinierea lor morală cu sistemul (sau nu) arată doar diferențe minore în sprijinul intervențiilor. Cu toate acestea, se detectează o tendință spre polarizare în Finlanda și Norvegia, cu diferențe clare în sprijinul intervențiilor care restrâng drepturile părintești: indivizii care declară că sunt aliniați cu sistemul susțin intervenții mai puternice decât cei care spun că nu sunt.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi December 2023.
Duerr Berrick, J.; Gilbert, N.; and Skivenes, M. (eds). (2023). Oxford Handbook of Child Protection Systems (online edn, Oxford Academic, 22 Mar. 2023). https://doi.org/10.1093/oxfordhb/9780197503546.013.1
Abstract
Acest capitol introductiv prezintă o perspectivă generlă a gamei vaste de diferențe demografice, sociale și culturale dintre cele 50 de țări din întreaga lume, care sunt incluse în studiile de caz ale Manualului privind sistemele de protecție a copilului. Diferențele în ceea ce privește, de exemplu, standardele de viață, drepturile copiilor și nivelurile lor de bunăstare, tipurile și nivelurile de intervenție a statului și gradul de încredere în guvern au o influență asupra etapelor alternative de dezvoltare ale sistemelor de protecție a copilului din cele 50 de țări. Acest capitol trece în revistă, de asemenea, cadrul analitic comparativ care se concentrează pe patru dimensiuni fundamentale ale alegerii utilizate pentru a furniza informații sistematice cu privire la proiectarea sistemului de protecție a copilului din fiecare țară și a politicilor acestuia. Capitolul se încheie cu o discuție despre modul în care această lentilă comparativă va fi utilizată pentru a dezvolta o nouă tipologie globală care este elaborată în capitolul final al Manualului.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi January 2024.
Skivenes, M. (2023). Exploring populations view on thresholds and reasons for child protection intervention – comparing England, Norway, Poland and Romania. European Journal of Social Work, 26:1, 92-107. https://doi.org/10.1080/13691457.2021.1995706
Abstract
Acest studiu explorator examinează opiniile cetățenilor cu privire la restrângerea libertății părinților de a proteja drepturile copiilor în Anglia, Norvegia, Polonia și România. Există diferențe în opiniile populare în aceste patru state ale bunăstării cu sisteme diferite de protecție a copilului, politici familiale și abordări ale familiilor și copiilor aflați în situații vulnerabile? Experimentând între patru probleme parentale diferite (îngrijire nesatisfăcătoare; abuz de alcool; boală mintală; dizabilitate intelectuală), rezultatele arată că cetățenii din cele patru țări au percepții destul de asemănătoare cu privire la responsabilitățile guvernamentale în legătură cu copiii care suferă de îngrijire parentală nesatisfăcătoare sau abuz de alcool de către părinți. O mare majoritate este de acord cu restrângerea libertății parentale, iar majoritatea este de acord cu intervenții intruzive pentru a asigura bunăstarea copilului. Există rezultate mixte privind diferențele naționale între țările din Europa de Est și Anglia și Norvegia. Toți, cu excepția norvegienilor, au arătat efecte asupra tipului de probleme parentale (îngrijire nesatisfăcătoare; abuz de alcool; boli mintale; dizabilități intelectuale) pentru acordul asupra tipului de intervenții, ceea ce indică faptul că cetățenii se așteaptă la un tratament diferențiat al părinților în funcție de motivul îngrijirii neglijente a copiilor. Poate că norvegienii nu se diferențiază pentru că consideră că riscul pentru copil este similar, indiferent de problemele parentale, ceea ce poate reflecta un centru de copil în populația norvegiană.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi January 2024.
Duerr Berrick, J., Skivenes, M., & Roscoe, J. N. (2023). Public perceptions of child protection, children’s rights, and personal values: An assessment of two states. Children and Youth Services Review, 150, 106960. https://doi.org/10.1016/j.childyouth.2023.106960
Abstract
Deși există o literatură extinsă despre atitudinile publice față de statul bunăstării, știm relativ puține despre atitudinile publice față de protecția copilului. Evaluarea opiniei publice cu privire la rolul statului în protejarea copiilor este complicată de ideile contestate care stau la baza domeniului. Protecția copilului se află la legătura dintre valorile concurente cu privire la obligațiile statului de a permite libertatea părintească neîngrădită sau de a permite constrângerile asupra unor comportamente parentale. În discuție este și noțiunea de echilibrare a drepturilor individuale ale părților implicate: părinți și copii. Similar cu literatura de specialitate a statului de bunăstare, atitudinile publice cu privire la protecția copilului pot fi modelate de valorile umane fundamentale. Acest studiu include eșantioane reprezentative ale publicului din Norvegia și California (n = 2148), țări care sunt considerate în mod obișnuit ca reprezentative pentru regimurile social-democrate și liberale ale statelor sociale. Respondenții au analizat o vignetă care înfățișează un copil cu risc de vătămare și li s-au adresat o serie de întrebări pentru a evalua dacă și/sau cum ar putea statul să constrângă comportamentul părintelui, întrebări referitoare la drepturile copiilor și opiniile lor despre valorile umane fundamentale. Descoperirile indică faptul că locuitorii din Norvegia erau mai predispuși să favorizeze valorile securității și egalității în drepturi, iar californianii să favorizeze valoarea auto-direcționării. Spre deosebire de corpul mai larg al literaturii despre statul bunăstării, care sugerează că valorile umane ajută la explicarea atitudinilor publice cu privire la prevederile de bunăstare, în general, acest studiu nu a constatat că valorile umane explicau în general diferențele în atitudinile țării față de constrângerile parentale sau față de drepturile copiilor. Constatările oferă un prim pas explorator în extinderea noțiunilor despre protecția copilului, așa cum sunt înscrise în statele bunăstării.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi January 2024.
Skivenes, M. & Benbenishty, R. (2022). Securing permanence for children in care – a cross-country analysis of citizen´s view on adoption versus foster care. Child & Family Social Work 28(2): 432-442. https://doi.org/10.1111/cfs.12974
Abstract
Dacă copiii aflați în protecția copilului nu pot fi îngrijiți de părinții lor naturali, ar trebui să fie adoptați sau să locuiască într-o casă de plasament? Rezultatele unui studiu pe eșantioane reprezentative de populații (n = 12 330), în opt țări europene – Austria, Anglia, Estonia, Finlanda, Germania, Irlanda, Norvegia și Spania — și California, SUA, dezvăluie că oamenii ar recomanda adopția în locul asistenței maternale, dacă un copil aflat în îngrijirea publică nu poate crește cu părinții lor naturali. Există diferențe între populații și examinând dacă contextul instituțional, cum ar fi tipul de sistem de protecție a copilului, explică diferențele, constatăm că sistemele orientate spre maltratarea copiilor susțin mai mult adopția decât alte tipuri de sisteme. Cetăţenii care au puţină încredere în sistemul de protecţie a copilului au fost doar slab corelaţi cu preferinţa pentru adopţie. În concluzie, oamenii preferă adopția, deoarece opțiunile de plasament pentru copiii aflați în îngrijire sunt mai mult decât case de plasament și este posibil ca această constatare să reflecte un fel de refamalizare a copiilor în sfera privată.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi January 2024.
Kriz, K., Krutzinna, J., Poso, T., & Skivenes, M. (2022). The Invisible Child: A Comparative Study of Newborn Removal Judgments from a Child Equality Perspective (CEP). The International Journal of Children’s Rights, 30(3), 644-674. https://doi.org/10.1163/15718182-30030006
Abstract
Știm puține despre modul în care copiii sunt portretizați în cazurile de îngrijire. Folosind o Perspectivă a Egalității Copilului (PEC), care solicită prezența copilului în proceduri chiar și pentru copiii care nu sunt capabili să participe pe deplin la procesul decizional, examinăm un eșantion de 216 hotărâri din 8 țări care implică 220 de sugari. Studiul nostru dezvăluie că copiii rămân în mare parte invizibili, dar cu diferențe clare de țară Invizibilitatea copiilor constituie un obstacol fundamental pentru ca copiii să fie „egali” în judecățile care vor modela viitorul copilului. Această invizibilitate ridică îngrijorări cu privire la calitatea deciziilor judiciare cu privire la interesul superior al copilului.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi January 2024.
Luhamaa, K., Krutzinna, J., & Skivenes, M. (2022). Child’s best interest in child protection legislation of 44 jurisdictions. Centre for Research on Discretion and Paternalism, University of Bergen. https://hdl.handle.net/11250/3031068
Abstract
În statele democratice, atunci când un stat ia măsuri pentru a proteja copilul de vătămări, acțiunile trebuie să urmeze îndrumările legislative privind drepturile copilului și să fie justificate formal și substanțial pentru protecția dreptului copilului respectiv. Raportul actual se concentrează asupra modului în care 40 de țări și patru entități constitutive ale Regatului Unit (n=44)1 au încorporat conceptul de „interesul superior al copilului” (CBI) în legislația lor privind protecția copilului, așa cum este cerut de articolul 3 din CRC. 1). Accentul empiric este pus pe modul în care CBI informează și ghidează protecția copiilor care sunt expuși riscului de vătămare și responsabilitatea statului corespunzător atunci când ia măsuri de protecție a copilului (după cum prevede articolul 19 din CRC). Motivul examinării acestor 44 de sisteme juridice este atât practic, cât și principial. Ne putem aștepta ca țările cu venituri mari și statele membre ale UE să fie relativ similare în ceea ce privește nivelul lor de ratificare a CRC, formând o bază solidă pentru comparație. În plus, Biroul de Cercetare Unicef – Innocenti raportează în mod regulat despre aceste țări, oferind o serie de date valoroase pentru o mai bună conceptualizare a rezultatelor acestei cercetări. Acest raport conține o hartă descriptivă a modului în care o serie de state cu venituri mari oferă sens principiului interesului superior al copilului în legislația lor privind protecția copilului și, prin aceasta, ce semnale și care ghidează factorii de decizie – personalul din prima linie, precum și sistemul judiciar – sunt date în exercițiul lor de apreciere în a decide interesul superior al copilului (a se vedea Skivenes și Sørsdal, 2018).
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi January 2024.
Berrick, J. D., Gilbert, N., & Skivenes, M. (2023). Child Protection Systems: A Global Typology. In Oxford Handbook of Child Protection Systems, 943-970. https://doi.org/10.1093/oxfordhb/9780197503546.013.48
Abstract
Acest capitol discută tipologia globală a sistemelor de protecție a copilului. De asemenea, evidențiază modul în care protecția copilului continuă să evolueze în și între țări. În conformitate cu UNCRC, țările sunt mandatate să protejeze drepturile civile, politice, economice, sociale și culturale ale copiilor, egale cu cele ale adulților. Articolul 19 al UNCRC se concentrează în primul rând pe protejarea copiilor de abuz, neglijență și maltratare atunci când părinții sau familiile sunt incapabile să aibă grijă de ei. În plus, autoritatea legală și responsabilitatea statelor sunt trăsăturile esențiale ale sistemelor de protecție a copilului. Cercetările au generat perspective asupra modului în care diferențele societale și culturale afectează serviciile de protecție și tipologiile preliminare ale sistemelor de protecție a copilului. Intervențiile au fost determinate de situațiile de mare risc pentru copil în sistemul de protecție a copilului și nevoile acestora în sistemul de servicii familiale.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi January 2024.
Langford, M., Skivenes, M., & Søvig, K. H. (2019). Children’s rights in Norway: An implementation paradox? Universitetsforlaget. https://doi.org/10.18261/9788215031415-2019
Abstract
Convenția ONU pentru Drepturile Copilului (CRC) a apărut ca un criteriu central în evaluarea politicilor și practicilor referitoare la copii. Norvegia a încorporat convenția în dreptul intern și are performanțe excepționale în indici globali privind drepturile copilului. Cu toate acestea, nivelul de conformitate și implementare de către Norvegia cu CRC a atras critici și pot fi ridicate multe întrebări cu privire la acești indici globali. Acest capitol prezintă acest paradox și fundalul întrebărilor cheie ale cărții: Care este gradul de implementare? Putem îmbunătăți măsurarea? Și ce ar putea explica paradoxul? Restul capitolului explică abordarea metodei mixte a cărții și alegerea temelor; rezumă principalele constatări referitoare la implementare (juridice, calitative și statistice); identifică preocupările transversale; și explorează motivele potențiale ale neimplementarii în anumite domenii.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi January 2024.
Berrick, J. D., Dickens, J., Pösö, T., & Skivenes, M. (2020). Are child protection workers and judges in alignment with citizens when considering interventions into a family? A cross-country study of four jurisdictions. Children and Youth Services Review, 108, 104562. https://doi.org/10.1016/j.childyouth.2019.104562
Abstract
Această lucrare examinează dacă și cum punctele de vedere ale factorilor de decizie profesioniști din agențiile publice și instanțele din patru jurisdicții de protecție a copilului se aliniază cu opiniile publicului. Statele democratice sunt construite pe baza faptului că politicile de stat sunt responsabile și reprezintă voința cetățenilor. Măsura în care acesta este cazul în protecția copilului este în mare măsură necunoscută. Acest studiu se bazează pe datele vignetei de sondaj colectate de la trei eșantioane (cetățeni, personal de protecție a copilului și factori de decizie din sistemul judiciar) care reprezintă societatea în general, agenția de protecție a copilului și sistemele judiciare din patru jurisdicții – Anglia, Finlanda, Norvegia și SUA (California). Rezultatele acestui studiu sugerează că există un grad ridicat de similitudine între țări în opiniile publicului despre nevoia copiilor de servicii și rezultatele slabe care pot rezulta în absența unui răspuns de serviciu. Părerile dintre profesioniștii în protecția copilului și public diferă cel mai mult atunci când se analizează dacă copilul suferă de neglijare și de utilizarea intervențiilor intruzive ale statului. Perspectivele personalului din protecția copilului și ale judecătorilor din fiecare țară sunt în general aliniate și arată impactul sistemelor stabilite asupra considerentelor. Rezultatele noastre pot avea implicații pentru proiectarea politicii sociale în domeniul protecției copilului la nivel internațional.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi January 2024.
Juhasz, I. B. (2020). Child welfare and future assessments – An analysis of discretionary decision-making in newborn removals in Norway. Children and Youth Services Review. Elsevier. https://doi.org/10.1016/j.childyouth.2020.105137
Abstract
Acest studiu explorează un spațiu discreționar deosebit de larg pentru luarea deciziilor în cadrul birocrației sociale norvegiene; decizii privind ordinul de îngrijire a nou-născuților scoși direct din spital de către sistemul de protecție a copilului. Scopul este înțelegerea modului în care factorii de decizie raționează și justifică aplicarea politicii (de bunăstare a copiilor) atunci când deciziile au un caracter predictiv și incert. Pentru a explora acest lucru, sunt analizate toate (N=19) deciziile scrise de ordonanță de îngrijire a nou-născuților din 2016 hotărâte de Consiliul Județean de Asistență Socială, în care părinții nu au avut niciun copil anterior îndepărtat. Sunt analizate problemele părinților sau comportamentul problematic și capacitatea ulterioară de a se schimba. Apar trei categorii de schimbare; Problemele de caz apar cel mai adesea ca permanente, un sfert ca fiind lente, iar un număr mic sunt trecătoare, acolo unde are loc o formă de schimbare. Alte constatări sunt variații mari în numărul de surse și contexte aplicate în justificări. Studiul concluzionează că cazurile de nou-născuți implică o populație extrem de marginalizată în protecția copilului, deoarece factorii de decizie găsesc în mod unitar un risc ridicat și de lungă durată de a egala capacitatea minimă de schimbare în majoritatea cazurilor. Simultan, factorii de decizie par să atenueze incertitudinea viitoare.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi January 2024.
McEwan-Strand, A., & Skivenes, M. (2020). Children’s Capacities and Role in Matters of Great Significance for Them: An Analysis of the Norwegian County Boards’ Decision-making in Cases about Adoption from Care. The International Journal of Children’s Rights, 28(3), 632-665. https://doi.org/10.1163/15718182-02803006
Abstract
Cum abordează factorii de decizie din sistemul judiciar capacitățile copiilor, așa cum sunt prevăzute la articolul 5 din Convenția cu privire la drepturile copilului? Copiii aflați în îngrijirea publică, care nu pot fi reuniți cu părinții lor biologici, pot fi adoptați, dar li se oferă o agenție în aceste cazuri, care sunt foarte importante pentru copiii implicați? Examinăm toate hotărârile privind adopțiile de îngrijire făcute în Norvegia într-o perioadă de șase perioade (2011-2016) care implică copii cu vârsta cuprinsă între 4 și 17 ani, un total de 169 de hotărâri. Aceste cazuri sunt decise după o audiere de două până la trei zile în consiliul județean asemănător tribunalului. Rezultatele analizei noastre sunt descurajatoare deoarece mulți copii sunt absenți în justificarea decidentului și concluzia despre adopție. Copiii mici nu li se evaluează capacitatea, iar capacitatea copiilor mai mari este supusă, în cel mai bun caz, unei evaluări superficiale și, de obicei, este menționată doar opinia lor. Vârsta este folosită în mod obișnuit ca indicator al competenței și maturității, iar rolul pe care îl joacă opinia copiilor în cazuri, precum și în luarea deciziilor este neclar în general. Posibilele explicații pentru această situație ar putea fi lipsa de orientări cu privire la modul de a oferi copiilor libertate de acțiune, faptul că factorii de decizie nu au competențe suficiente în evaluarea capacităților copiilor și/sau că factorii de decizie nu sunt conștienți de obligațiile lor sau nu sunt dispuși să le acorde. agentie pentru copii.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi January 2024.
Krutzinna J, Skivenes M. (2021). Judging parental competence: A cross-country analysis of judicial decision makers’ written assessment of mothers’ parenting capacities in newborn removal cases. Child & Family Social Work, 26: 50–60. https://doi.org/10.1111/cfs.12788
Abstract
Această lucrare examinează raționamentul discreționar al sistemului judiciar din trei jurisdicții, Anglia, Germania și Norvegia, în cazurile în care se decide dacă un nou-născut este în siguranță cu părinții săi sau este necesară intervenția. Analiza noastră se concentrează pe o dimensiune specifică a exercitării discreției de către factorii de decizie, și anume dacă și cum sunt luate în considerare punctele forte și punctele slabe ale mamei. Materialul de date constă din toate deciziile privind ordinele de îngrijire a nou-născuților dintr-un oraș mare din Germania din 2015 până în 2017 (n = 27) și 2016 în Norvegia (n = 76) și toate deciziile de îndepărtare a nou-născuților disponibile public în Anglia pentru 2015–2017 ( n = 14). Constatările relevă un număr mare de factori de risc în cazuri și o concentrare mai mică pe factorii de reducere a riscului. Situația nou-născutului este considerată dăunătoare, deoarece în majoritatea cazurilor rezultă o ordin de îngrijire. Aprecierea judecătorească diferă în funcție de cantitatea de informații și de ce tipuri de factori sunt incluse în justificarea deciziei. Un punct de învățare pentru factorii de decizie și factorii de decizie ar fi să întreprindă în mod activ un act de echilibrare între factorii de creștere și de reducere a riscului.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi January 2024.
Falch-Eriksen, A., & Skivenes, M. (2019). Right to Protection. Universitetsforlaget, 107–135. https://doi.org/10.18261/9788215031415-2019-04
Abstract
Acest capitol examinează dreptul copiilor la protecție împotriva tuturor formelor de îngrijire dăunătoare, așa cum este subliniat în articolul 19 din Convenția ONU privind drepturile copilului și modul în care sistemul politico-administrativ norvegian a implementat acest drept. Autorii prezintă mai întâi elementele de bază ale sistemului norvegian de protecție a copilului orientat spre servicii familiale și discută modul în care acest sistem abordează copiii și familiile care au nevoie de asistență. În al doilea rând, ei discută dacă sistemul respectă standardele privind drepturile omului și identifică cinci posibile puncte moarte: provocarea pluralismului; practici discreționare ample; lipsă de educație profesională; protecția insuficientă a libertății copilului; și lipsa spațiului pentru vocea copilului. În cele din urmă, discutăm dacă copiii sunt suficient de protejați și concluzionăm că, deși serviciile norvegiene de protecție a copilului pot fi clasate înalt într-o comparație internațională, există spațiu semnificativ pentru îmbunătățire.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi January 2024.
Tefre, Ø. S. (2020). The Child’s Best Interests and the Politics of Adoptions from Care in Norway. The International Journal of Children’s Rights, 28(2), 288-321. https://doi.org/10.1163/15718182-02802004
Abstract
Această lucrare examinează modul în care Norvegia a trecut la o politică mai activă privind adopția în sistemul de protecție a copilului. Acesta examinează înregistrările publice complete din toate cele patru momente în care guvernul și Storting au dezbătut adoptarea din îngrijire, în perioada 2002-2013. Analizez argumentele empirice și normative care au modelat politica, printr-un cadru teoretic discursiv (Habermas, 1996) pentru a distinge diferite tipuri de argumente. Articolul contribuie cu un caz empiric pentru analiza aspectelor normative ale politicii sociale și de bunăstare. Constatările arată că o politică activă de adopție este justificată de consolidarea perspectivelor centrate pe copil. În primul rând, cercetarea și discursul experților au câștigat influență în definirea politicii de adopție de-a lungul timpului. În al doilea rând, răspunsul etic la această bază de cunoștințe a fost acela de a muta atenția de la nevoile comune ale familiei către nevoile individuale și de dezvoltare ale copilului. Există semne că legiuitorii consideră adopția în relația cu copiii ca subiecți juridici independenți cu drepturi.
Translated using Google Translate and checked by Victor Cepoi January 2024.
